Elvis Aron Prisli rodio se 8. januara 1935. u mjestu Ist Tupelo, udaljenom 150 km od Memfisa u državi Tenesi. Njegov brat blizanac je rođen mrtav, te je Elvis odrastao kao jedinac u siromašnoj i religioznoj porodici. Zahvaljujući roditeljima koji su pjevali gospel u lokalnoj crkvi, muzika mu je odmalena bila bliska. Kao desetogodišnjak učestvovao je na takmičenju za početnike Mississippi Alabama fair and dairy show gdje je sa pjesmom Old shep osvojio drugo mjesto. Nakon tog prvog uspjeha za rođendan je dobio gitaru na kojoj započinje da vježba kantri i pomalo bluz. Njegova porodica je 1948. godine preselila u Memfis gdje Elvis završava školu i nalazi posao kao vozač kamiona u Crown Electric Company.
Pogledajte ovu objavu na Instagramu.
PRVA PLOČA Kako je odrastao sve više na njega počinju da utiču umjetnici kantrija, kao i vestern i crnačke muzike, te je Elvis počeo da imitira njihov način oblačenja i frizure. U proljeće 1953. Elvis je odlučio da snimi ploču kod Sema Filipsa, vlasnika Sun Recordsa. Naravno, kako je bio nepoznat, morao je za to i da plati. Snimio je dvije pjesme: My happiness i That’s when your Heartaches Begin, a naredne godine je to ponovio, ovog puta sa pjesmama Casual Love Affair i I’ll Never Stand in your Way. Čini se da je sve to radio samo da bi privukao Filipsovu pažnju, što mu je nakon izvjesnog vremena i uspjelo. Sem Filips ga je pozvao da snimi baladu pod imenom Without you, koja nije imala značajnog uspjeha, ali cilj je bio postignut. Počeo je svakog vikenda da vježba sa dva iskusna muzičara, Skotijem Murom i Bilom Blekom, da bi u julu 1954. izdali singl sa pjesmama That’s all Right Mama i Blue Moon of Kentucky, koji je odmah zauzeo treće mjesto na lokalnoj top listi. Prisli napušta posao kamiondžije, te sa Murom i Blekom osniva Blue Monn Blues, a u septembru se pojavljuje njihov drugi singl Good Rockin’ Tonight / I don’t Care if the Sun don’t Shine, čiji diskretan uspjeh im omogućava nastup na nešvilskom Grand Ole Opry. Iako nisu imali uspjeha i uprkos Elvisovom razočarenju, on po pravilu počinje da pjeva uživo, postajući sve popularniji u državama na jugu Amerike.
PUKOVNIK PARKER Tokom 1954. i 1955. godine održao je više od 200 koncerata, a tokom jednog je upoznao pukovnika Parkera, osobu koja je najviše doprinijela u stvaranju legende o Elvisu Prisliju. Uz njegovu pomoć Elvis je krajem 1955. potpisao veoma povoljan ugovor sa RCA, a u januaru 1956. objavio novi singl Heartbreak Hotel i predstavio ga na svom prvom pojavljivanju na nacionalnoj televiziji u Stage Showu, koji su vodili braća Dorsi. Singl je prodat u milionima primjeraka, a njegovo sve učestalije pojavljivanje na televiziji pokrenulo je stvaranje mita o Elvisu i rokenrolu u cijeloj Americi. Vremenom Elvisova muzika postaje sve popularnija: Love me Tender, prelijepa balada inspirisana starom folk pjesmom iz 1861, postala je u vrlo kratkom roku toliko tražena da je RCA imao problema da odštampa dovoljno kopija. Uspješno je debitovao i kao glumac 1957. godine u filmovima Loving You i Jailhouse Rock. U međuvremenu je pukovnik Parker, koristeći maksimalno Elvisovo ime, organizovao čitavu reklamnu kampanju koja je postigla enorman uspjeh prodajući novčanike, majice, kaiševe, ruževe…
Nakon što je u martu 1958. okončao snimanje svog četvrtog filma King Creole, Elvis odlazi na odsluženje vojnog roka u Arkanzas, a nakon nekoliko mjeseci biva premješten u Teksas, gdje ostaje do septembra, kada se ukrcao na brod U.S.S. Randall i krenuo prema Bremerhavenu u Njemačkoj. Dvije godine je bio potpuno udaljen od scene i studija, ali je njegova diskografska kuća nastavila sa štampanjem ranije snimljenog materijala, ne želeći da dozvoli da ga publika zaboravi, obezbjeđujući mu tako i mjesta na top listama uz pomoć pjesama: Don’t, Wear my Ring around your Neck, Hard Headed Woman, A Foll Such as I, A Big Hunk of Love i drugih. Kada se u martu 1960. godine vratio u domovinu završivši sa životom vojnika, službenu dobrodošlicu mu je poželio Frenk Sinatra u svojoj TV-emisiji. Nakon mjesec dana provedenih u studiju, u aprilu se pojavio novi singl Stuck on You/Fame and Fortune i odmah zauzeo prvo mjesto na muzičkim top-listama, kao i tri naredna It’s Now or Never, Are you Lonesome Tonight i Surrender. Dva izvrsna albuma su obilježila 1960. godinu: Elvis is Back, sa hitovima Fever i Like a Baby i His Hand in Mine sa gospel muzikom. Drugi Elvisov gospel album pojavio se 1967, da bi se nakon toga ponovo vratio svojoj prvoj ljubavi: rokenrolu.
FILMOVI Elvis nije svoj talenat ograničavao samo na muziku, počeo je da se pojavljuje i u filmovima različitih žanrova: komediji G.I. Blues i vesternu Flaming Star iz 1960. i nešto zahtjevnijem Wild in the Country iz 1961. Film Blue Hawaii je predstavljao uspješnu formulu koja će se koristiti u njegovim narednim filmskim pojavljivanjima: borba za sopstvenu budućnost i osvajanje voljene žene uz neizbježan srećan završetak, a sve se dešava na atraktivnim turističkim lokacijama. Tokom šezdesetih godina snimio je 27 filmova i svi su imali fantastičan uspjeh zbog toga, jer to bio jedini način da se vidi Elvis koji pjeva. Neki od njih su Stay Away Joe (1968), Charro (1969), Viva Las Vegas (1964), Easy Come Easy Go (1967), Live a Little Love a Little (1968). Posljednja dva nastupa uživo (februar i mart 1961), Elvis je imao u Memfisu i na Havajima, bili su to humanitarni koncerti u korist broda U.S.S. Arizona, potopljenog u Perl Harburu.
Pogledajte ovu objavu na Instagramu.
POVRATAK U nastojanju da obnovi sopstvenu legendu, “The King” je okupio tadašnje najbolje muzičare i snimio u studiju, pred publikom, pjesme poznate pod nazivom Burbank Sessions. Kako se već čitavih sedam godina nije pojavljivao na sceni to je postao pravi muzički događaj: 3. decembra 1968. emitovan je Elvis NBC TV Special, na nacionalnoj televiziji. Značajan momenat u Elvisovoj karijeri, koji je odlučio da ponovo zauzme mjesto kralja rokenrola, bilo je njegovo uspješno pojavljivanje pred publikom u International hotelu u Las Vegasu 31. jula 1969, nakon kojeg su uslijedile i odlične ocjene kritičara. Bio je to prvi u nizu uspješnih nastupa koji su ga tokom sedamdesetih godina ponovo vratili u kontakt sa njegovim obožavateljima. Između jula i decembra mjeseca, tri izvrsna singla su se našla na listi najprodavanijih: In the Ghetto, Suspicious Minds i Don’t Cry Daddy. Zahvaljujući ovim novim uspjesima Elvis započinje period intenzivne i frenetične aktivnosti, imao je više od 1000 koncerata tokom pet godina.
MILIONSKI TIRAŽ Jedan od njegovih nastupa, pod nazivom Elvis: aloha from Hawaii, održan 14. januara 1973, preko satelita je pratilo preko milijardu gledalaca širom svijeta, nakon čega se prvi put desilo da se jedan album proda u više od milion primjeraka. Enormna diskografska produkcija tokom ovog perioda je, naravno, bazirana na “živim” snimcima. Snimljena su i dva dokumentarna filma o Elvisovom životu tokom tadašnjih turneja: Elvis, that’s the Way it is i Elvis on Tour.
PRISILA I LIZA MARI Kako je rasla Elvisova popularnost tako se on sve više osjećao zatočenikom sopstvene slave, njegov život je izgledao kao život vječitog zatvorenika, okruženog uvijek gomilom istih ljudi: prijatelja, rodbine i spletkaroša koji mu nisu dozvoljavali da normalno živi. Prvog maja 1967. Elvis i Prisila Belej, koju je upoznao kao 14-godišnjakinju još 1959. godine, vjenčali su se u krugu najbliže rodbine i prijatelja u Aladin hotelu u Las Vegasu. Nakon konferencije za štampu, otišli su na kratko bračno putovanje u Palm Springs, da bi nakon povrtaka u Grejsland ponovo obukli svoju svečanu odjeću i ponovili ceremoniju za širi krug ljudi. U februaru naredne godine se rodila njihova kćerka, Liza Mari Prisli, te se tako ispunio jedan od Elvisovih snova: imao je svoju porodicu.
POČETAK KRAJA Razvod od supruge Prisile zadao mu je težak udarac: alkohol, zajedno sa lijekovima, uzrokovao je česte napade depresije. Prvih dana oktobra 1973. Elvis i Prisila su se zvanično razveli, iako su njihovi odnosi ostali prijateljski. Iako je Liza Mari ostala sa majkom, i sa ocem je provodila dovoljno vremena. Nakon razvoda bio je u vezi sa Lindom Tompson, a zatim sa Džindžer Alden koja je ostala uz njega sve do smrti. Krajem oktobra Elvis je primljen u bolnicu zbog upale pluća, hepatitisa i stomačnih problema. Započela je njegova prava borba sa bolestima, otežana između ostalog i pojačanom zavisnosti od lijekova i prekomjernom težinom. Nakon što je u januaru 1975. bio prinuđen da provede dvije sedmice u bolnici, u martu mu je uručen Gremi za Best Inspirational Performance, za pjesmu How Great Thou Art. U avgustu iste godine otkazao je nastup u Las Vegasu i ponovo smješten na neko vrijeme u bolnicu. Zdravstveno stanje neprestano se pogoršavalo i zbog Elvisovog načina života i stalnih putovanja na koncerte, kojih je u trenutku smrti bilo skoro 1100 u 125 različitih gradova. Njegovo zdravlje postalo je veoma ozbiljan problem, imao je popriličan broj kilograma viška, teško se kretao, konstantno je izgledao umorno, imao prazan pogled, a pjevao je, uprkos svemu, sjajno kao uvijek. Pokušavao je da smrša podvrgavajući se iscrpljujućim dijetama, što je samo narušavalo njegovo ionako loše zdravstveno stanje, primoravajući ga na povremene odlaske u bolnicu.
POSLJEDNJE JUTRO Uprkos lošem fizičkom stanju, Elvis u februaru 1977. kreće na novu turneju koja se završila 26. juna u Market Square Areni u Indijanapolisu i tokom koje je snimljena specijalna tv emisija Elvis na koncertu, kuće CBS. Nakon ove veoma naporne turneje, Elvis se 16. avgusta vraća u svoju kuću u Grejslandu, odlučivši da se dobro odmori. Ostao je budan sve do ranih jutarnjih časova u društvu porodice i saradnika sa kojima je provjeravao posljednje detalje koncerta koji se trebao održati 17. u Portlandu. Oko sedam ujutro povukao se u svoju spavaću sobu, a nekoliko sati kasnije pronađen je kako beživotno leži u kupatilu. Hitno je smješten u lokalnu Baptist Memorial bolnicu i uprkos svemu što su ljekari učinili da bi mu spasili život, nepuni sat kasnije objavili su njegovu smrt izazvanu srčanom aritmijom. Imao je 42 godine.
GRACIJA 28/2014.
Priredila Snežana Crkvenjaš
