Sem sportskih trofeja i rekordnih pobjeda, Pele je bio genije koji je koristio svaku priliku za izmišljanje novih finesa. Svaki dodir njegove kopačke i lopte bio je čudesan, svaki udarac i svaki dribling bili su nešto novo, nikad viđeno na fudbalskom terenu. Bio je savršen fudbaler, sposoban da ujedini tehniku, atletske sposobnosti, inteligenciju i brzinu, preciznost i osjećaj za gol, što je oduševljavalo publiku širom svijeta. Bio je i ostao najsjajnija zvijezda Brazila. Peleova slava i ugled bili su toliki da je u Nigeriji uspio da nakratko zaustavi građanski rat: zaraćene strane su 1967. proglasile primirje od 48 sati kako bi Pele mogao da odigra egzibicioni meč u glavnom gradu Lagosu. Njegov talenat jednako je oduševljavao publiku, novinare, ali i protivničke igrače. “Da se Pele nije rodio kao čovjek, rodio bi se kao lopta”, rekao je brazilski novinar Armando Nogueira. Švedski fudbaler Sige Parling, koji ga je čuvao na Svjetskom prvenstvu 1958, rekao je: “Nakon petog gola želio sam da mu aplaudiram.” Italijanski igrač u odbrani Tarčizio Burnič, koji je čuvao Pelea na Svjetskom prvenstvu 1970, takođe je pun hvale: “Mislio sam: napravljen je od mesa i kostiju kao i ja. Nisam bio u pravu.” Iskreno divljenje je izrazio i Robert Redford, nakon što je Pele podijelio desetak autograma u Njujorku, a od holivudskog glumca ga niko nije tražio: “Čovječe, ti si zaista popularan!”
OD DIKA DO PELEA Pele je pseudonim po kojem je u cijelom svijetu poznat Edison Arantes do Nasimento, rođen 23. oktobra 1940. godine u brazilskom mjestu Tres Korakoes, u saveznoj državi Minas Gerais. Otac Žoao Ramos do Nasimento i majka Marija Seleste Arantes zvali su ga Diko. Nadimak Pele dobio je u školi i nikada ga nije volio, uvijek je isticao da je ime Edison dobio po Tomasu Alvi Edisonu. Ubrzo po sinovom rođenju, porodica seli u mjesto Bauru, u saveznoj državi Sao Paulo, gdje je kao dječak počeo da se igra loptom napravljenom od starih čarapa. Porodica je bila siromašna i mali Diko je već sa sedam godina zarađivao, na ulici je prodavao kikiriki i prolaznicima čistio cipele. Kako je otac bio profesionalni igrač fudbala, poznat kao Dondinjo, u klubu Fluminese (zbog povrede je morao prekinuti karijeru), odmalena je podsticao sinov interes za sport.
VJERA U DJEČAKA Tako je Pele napustio školu kada mu je bilo devet godina i odlučio da se posvetit ostvarenju sna da postane profesionalni igrač fudbala. Počeo je pomalo da zarađuje radeći kao šegrt kod obližnjeg obućara, a otac ga je trenirao, insistirajući da što više igra lijevom nogom kako bi s obje bio jednako spretan. U tinejdžerskoj dobi Pele počinje da igra za nižerazredne klubove: Baquinho, Sete Setembro i Ameriquinha, gdje je uglavnom sjedio na klupi za rezervne igrače. U klubu Ameriquinha igrao je od 1950. do 1954. godine i postao njegov najslavniji igrač tokom zadnje sezone. Izuzetan talent mladog Pelea primijetio je Valdemar de Brito, slavni brazilski fudbaler, i doveo ga u Sao Paulo. Tada je upravi fudbalskog kluba Santos rekao: “Ovaj dječak će biti najbolji fudbaler na svijetu”, što na njih nije ostavilo pretjeran utisak. De Brito je čvrsto vjerovao u to što je rekao i zahvaljujući njemu 15-godišnji Pele počinje 1956. da igra u juniorskom timu Santosa. Kako je u prvoj utakmici dao šest od sedam postignutih golova, ubrzo je postao član prvog tima, najprije kao rezervni, a uskoro i redovan igrač na mjestu lijevog krila. U Santosu je ostao 18 godina, a za to vrijeme klub je devet puta osvajao titulu prvaka.
SENZACIJA IZ BRAZILA Kao 16-godišnjak stupio je na svjetsku fudbalsku scenu: sedmog jula 1957. godine, u utakmici Brazila protiv Argentine i dao jedan gol. Iako je njegova reprezentacija izgubila, Times je sutradan objavio veliki tekst o “senzaciji iz Brazila”, čija je jedna legendarna rečenica nevjerovatnom brzinom obišla cijeli svijet: “How do you spell Pelé? G-O-D.” Maloljetni Brazilac kao da je odlučio da sruši sve rekorde: postao je najmlađi igrač u istoriji Svjetskih prvenstava, zatim najmlađi strijelac, najmlađi fudbaler koji je postigao het trik i najmlađi strijelac u finalnoj utakmici. Pele je sa reprezentacijom Brazila trostruki prvak svijeta, 1958. u Švedskoj, 1962. u Čileu i 1970. u Meksiku. Igrao je i 1966. u Engleskoj, ali su ga igrači protivničkih timova brutalno faulirali: zbog povrede u utakmici s Bugarskom propustio je susret s Mađarskom, a na utakmici s Portugalom iznijeli su ga s terena. To je, čini se, bio jedini način da ga zaustave, bez Pelea je Brazil izgubio sve tri utakmice.
589 GOLOVA U 605 UTAKMICA Za dvije decenije bavljenja fudbalom Pele je odigrao čak 1.362 utakmice i postigao nevjerovatnih 1.280 golova (tu su uračunate i prijateljske utakmice, kao i golovi postignuti na služenju vojnoga roka), a u ligaškim takmičenjima postigao je ukupno 589 golova u 605 odigranih utakmica: šest puta je dao pet golova, 30 puta dao četiri gola, a čak 90 puta tri gola na jednoj utakmici. Međunarodni olimpijski komitet proglasio ga je 1980. godine atletom vijeka, titulu počasnog britanskog viteza primio je 1997. godine, a pri izboru za nagradu Sportiste vijeka (2000) osvojio je drugo mjesto (prvo je pripalo Muhamedu Aliju). Kada je FIFA 2004. proslavljala stoti rođendan, proglasila je Pelea najboljim igračem svih vremena. Bio je komentator, brazilski ministar sporta, snimio nekoliko dokumentarnih i jedan igrani film, Escape to Victory (Bijeg u pobjedu), u saradnji s novinarom Robertom L. Fišem izdao autobiografiju My Life and the Beautiful Game: The Autobiography of Pelé, komponovao nekoliko kompozicija, uključujući i kompletnu muziku za film Pelé (1977), ali nikada nije ni pomišljao da bude fudbalski trener.
Pogledajte ovu objavu na Instagramu.
NEVOLJE SA SINOM Pele se 1966. godine oženio s Rozmeri dos Reis Čolbi, s kojom ima kćerke Keli Kristinu i Dženifer, i sina Edsona, zvanog Edinjo. Par se razveo 1978. godine. U aprilu 1994. Pele se ponovo oženio: supruga Asirija Lemos, psiholog i gospel pjevačica, u septembru 1996. rodila je blizance, sina Džošuu i kćerku Selest. Razveli su se 2008. godine, a Pele se 2014. ponovo oženio 30 godina mlađom Marsijom Aoki, sa kojom je i danas u braku. Sin Edinjo, Edson Čolbi Nasimento, bio je golman u klubovima Santos, Portuguesa Santista, Sao Caetano i Ponte Preta, do povlačenja iz sporta 1999. godine. Sa još 50 osoba, Edinjo je 2005. godine uhapšen u policijskoj akciji hvatanja bande dilera. Na suđenju je izjavio da je zavisnik od marihuane, a jedan od svjedoka bio je i slavni otac, koji je izazvao pravu buru komentara izjavom: “Nepravedno je govoriti o prisustvu droge u fudbalu na osnovu nekoliko slučajeva, kao što su Ronaldo i Robinjo. Ili, Maradona, koji je bio sjajan igrač, a vidite šta je uradio od svog života. Postoji mnogo dobrih ljudi, Kaka je prvi uzor mladim. Narkomani su izolovani slučajevi u fudbalu.” I prije Edinjovog hapšenja Pele je radio na edukovanju mladih o štetnosti konzumiranja droge, a važno je napomenuti i njegovu angažovanost u borbi protiv rasne i seksualne diskriminacije van i unutar svijeta sporta.
FUDBALER I ČOVJEK Godine 1974. Pele je objavio povlačenje iz aktivnog igranja fudbala i na oproštajnoj utakmici odigrao posljednjih 20 minuta za Santos. Godinu dana nakon toga, fudbalski klub New York Cosmos ponudio je Peleu sedam miliona dolara da igra u njihovom timu. Prihvatio je, uz obrazloženje da to čini zbog popularizovanja fudbala u SAD-u, a ne zbog novca, mada se pričalo da ima finansijskih problema. Pele je s Cosmosom osvojio titulu prvaka 1977. i iste godine definitivno “objesio kopačke o klin”, a J.B. Pinjeiro, brazilski ambasador pri UN-u, izjavio je: “Pele je igrao fudbal pune 22 godine i tokom tog perioda promovisao prijateljstvo među ljudima u cijelom svijetu bolje od bilo kojeg drugog ambasadora.” U Santosu se svakog 19. novembra obilježava Peleov dan, kao podsjećanje na hiljaditi gol postignut na stadionu Marakana. Od trenutka kada je završio s aktivnom karijerom, Pele je koristio status ambasadora za promovisanje svoje zemlje, UN-a i UNICEF-a: “Svaki dječak u svijetu koji igra fudbal želi da bude kao Pele, što znači da je na meni odgovornost da svakom od njih pokažem kako da postanu fudbaleri, ali i kako da postanu ljudi.”
GRACIJA 82/jun 2016.
Priredila Snežana Crkvenjaš
Foto Sipa Press i AG
