Reumatske bolesti su jedan od vodećih razloga za posjetu ljekaru osoba srednje i starije dobi. Zbog sve starije populacije i primjene savremenih dijagnostičkih i terapijskih metoda, a sa druge strane zbog gubitka produktivnosti i pojave komplikacija, reumatske bolesti postaju vodeći problem u svijetu. Međutim, zbog pogoršanja uslova rada i života, loših navika, nekretanja, gojaznosti, ishrane, u porastu je pojava reumatoloških bolesti i kod mlađe populacije. U porastu su degenerativna oboljenja kičme i zglobova kod svih uzrasta. Reumatske bolesti uglavnom napadaju zglobove, tetive, ligamente, mišiće, kosti, a neke zahvataju i unutrašnje organe. Nekim reumatskim bolestima, kao što su lupus, reumatoidni artritis, skleroderma i fibromijalgija, su sklonije žene, a muškarci su skloniji gihtu.
Najčešći simptom mišićno-koštane bolesti je bol, ostali česti simptomi su ukočenost i smanjena funkcija zglobova, a najkarakterističniji znak je otečenost zglobova. Osim toga, simptomi i znaci mišićno-koštane bolesti su: deformacija, nestabilnost, smanjena funkcija, umor, depresija, strah i poremećaj spavanja. Svaki simptom bolesti treba evaluirati individualno, a dijagnoza se može postaviti tek kada se dobije cjelokupna slika.
Reumatske bolesti su hronične
Liječenje bolesnika s reumatskim bolestima zahtijeva individualni pristup u postavljanju dijagnoze, procjeni aktivnosti bolesti i odabiru terapijskih tretmana, uvažavajući godište, pol i psihosocijalne aspekte bolesnika.
Reumatske bolesti su hronične, s fazama smirivanja i aktivacije, nepredvidivog su toka na koji pozitivno ili negativno utiče mnoštvo faktora i zbog toga tretman liječenja zahtjeva trajnu procjenu funkcionalnog statusa i reakcije bolesnika na bolest. Ove bolesti se nekada javljaju kao posljedica autoimunih poremećaja, čiji rezultat je stvaranje antitijela protiv sopstvenog organizma.
Pri postavljanju dijagnoze i u razlikovanju upalnih od degenerativnih bolesti zglobova ljekar koristi različita dijagnostička sredstva i metode. “Rutinski” laboratorijski nalazi uobičajeno podrazumijevaju određivanje stepena upale, krvne slike i standardnih biohemijskih parametara kako bi se, između ostalog, procijenila i funkcija bubrega i jetre.
Daljnja obrada uključuje specifične laboratorijske testove i radiološke slikovne metode na koje se bolesnik upućuje, zavisno od kliničke slike (specifični imunološki laboratorijski testovi, ultrazvuk, magnetna rezonanca, kompjuterska tomografija itd), koji nam pomažu u postavljanju tačne dijagnoze kod bolesnika s ranije postavljenom sumnjom na artritis ili upalnu bolest kičme. Od specifičnih laboratorijskih testova potrebno je izdvojiti reuma faktor (RF) i antitijela na cirkulirajući citrulinski protein (anti-CCP) koji, osim u postavljanju dijagnoze reumatoidnog artritisa, imaju značenje i u procjeni toka bolesti.
Mr sci. med. Milan Ćirković
Poliklinika Konzilijum
U Poliklinici Konzilijum, u okviru reumatološke ambulante, ordinira mr sci.med Milan Ćirković, nekadašnji načelnik Specijalističke poliklinike VMA, član Srpskog lekarskog društva, Udruženja reumatologa Srbije, Lekarske komore Srbije. Napisao je i objavio 40 stručnih radova iz oblasti reumatologije, tri monografije koje su od nacionalnog značaja. Dr Ćirković može pomoći u liječenju zapaljenskih i degenerativnih reumatskih bolesti, sistemskih bolesti vezivnog tkiva, metaboličkih bolesti i osteoporoze, gdje primjenjuje sve savremene terapijske procedure, uključujući i periartikularne primjene ljekova.
